Geblesseerd, wat nu?

De laatste keer dat ik mijn loopschoenen aantrok om te gaan hardlopen kan ik me eerlijk gezegd niet eens meer herinneren, zo rond half juli denk ik. Een knie die niet goed meer is, wachten, de knieoperatie en nog meer wachten (‘geduld hebben) in het vooruitzicht. Geduldig zijn iets niet iets waar de meeste hardlopers aanleg voor hebben. Maar goed, evengoed blijf ik bezig. Afhankelijk van waar je last van hebt, en hoe ernstig je blessure is kan je evengoed een hoop doen.

Sinds mijn operatie nu precies 5 weken terug ben ik langzaam weer wat aan het doen. Nog geen cardio (fietsen/crosstrainen), maar wel weer wat buikspieren en hele rustige krachttraining voor mijn bovenbenen. Hoewel het isometrisch aanspannen en simpele opstapoefeningen zonder gewicht nog lang niet voelen als trainen, ben ik blij dat ik iets kan doen.

Waar komt die drang om zoveel te sporten toch vandaan? Die vraag wordt me vaak gesteld. En het heeft volgens mij alles te maken met maar 1 ding: passie. Iets doen met heel veel plezier kost je geen moeite. Sterker nog die moeite wordt beloont door de energie die je ervan krijgt en de voldoening die het oplevert. Goed, dat heb ik met trainen of beter gezegd met hardlopen. Maar dat kan je net zo goed hebben met reizen, muziek maken een boek lezen of een andere hobby.

Verslaving

Eerlijk gezegd is het bij mij een beetje doorgeslagen (niet dat ik dat erg vind overigens) en is mijn passie, mijn hobby een lichte verslaving geworden, in de positieve zin van het woord dan, dat wel. Eigenlijk zijn die drie wekken krukken nog eigenlijk best snel voorbij gegaan, en daar houd ik me nu dan ook maar aan vast. Het frustrerende is dat ik meer wil dan dat op dit moment kan. Ik weet wel dat het over 2 weken weer beter is dan nu, en dat ik dan weer wat meer kan doen. Zolang ik maar geduldig blijf. En dat geldt voor iedere blessure.

Blijf positief

Ik heb gemerkt dat het heel belangrijk is om positief te zijn, en dat vooral te blijven. Er zijn periodes geweest (vorig jaar zomer) dat ik echt dacht dat het niet meer goed zou komen en
dat ik nooit meer pijnvrij zou kunnen hardlopen. Al is het maar recreatief lekker een stukje
in het bos. Nu ruim een jaar later denk ik daar heel anders over en ben ik vol vertrouwen dat ik weer hard ga lopen.

Je redt het nooit door op te geven of door in het negatieve te blijven hangen. Houd je doel
voor ogen, ga ervoor en blijf het licht aan het eind van de tunnel zien. Opgeven is geen optie, voor mij niet in ieder geval.

Als je geblesseerd ben, zoek dan andere dingen op waar je energie van krijgt. Vaak kun je alternatief trainen. Fietsen, zwemmen, cross-trainen, niet dat je als hardloper graag in het zwembad ligt, maar je bent bezig en dat geeft je een goed gevoel.

Don’t waste your energy

Zoek dingen die je inspireren. En heel belangrijk verspil geen energie aan je blessure. Hoe meer je eraan gaat denken, hoe chagrijniger je wordt en hoe minder snel je daadwerkelijk weer stappen kunt zetten. Bekijk het van dag tot dag, en er zijn ongetwijfeld dagen dat het beter gaat, en dagen dat je misschien wat meer last hebt. Accepteer het en ga verder.

Wat zijn jouw tips om tijdens je blessure te doen? Deel ze hieronder, dat wordt erg gewaardeerd, net als een like op facebook of een retweet op twitter.